Imię Patryk pochodzi od rzymskiego imienia Patrycjusz. W katolickim almanachu jest jedenastu świętych o tym imieniu, jeden błogosławiony i jedna święta.
Niewątpliwie najsłynniejszym z nich jest święty Patryk, patron Irlandii, wielki apostoł, bohater i symbol jedności narodowej, którego życie obfitowało w niezliczone cuda i legendy. Uważano, że ma cechy mitycznych bohaterów Fionnów i Cuchulaminnów. Był obdarzony atrybutami druida i danańskiego – półboga o tym samym imieniu. Jego święto przypada 17 marca. Tego dnia na ulicach Irlandii niezaprzeczalnie króluje zieleń i trójlistna koniczyna, która dzięki świętemu stała się symbolem Irlandii.
Apostoł Patryk
Apostoł Patryk rozpoczynał każdą swoją misję od głoszenia podstawowych chrześcijańskich prawd o Trójcy Świętej. Ilustrował tajemnicę Trójcy Świętej na przykładzie koniczyny, której trzy liście osadzone są na jednej łodydze, znanej jako „seamroy”. W czasach przedchrześcijańskich, koniczyna była świętą rośliną dla irlandzkich druidów. Św. Patrick nadał jej nową treść. Od tego czasu koniczyna stała się symbolem Irlandii.
Legenda o koniczynie jest również związana z wypędzeniem węży z Irlandii. Mówi się, że węże nigdy nie pełzają po koniczynie, która jest lekarstwem na ukąszenia węży i skorpionów . Według legendy Patryk stanął na wzgórzu i za pomocą drewnianej laski wprowadził węże do morza, na zawsze zakazując im powrotu na wyspę. Podobnie jak w innych religiach, symbol węża jest często spotykany, a nawet czczony. Usunięcie węży z Irlandii mogło być symbolem końca pogaństwa.
Patrick urodził się w rzymskiej kolonii w Anglii, obecnie hrabstwie Monmouth. Nosił celtyckie imiona: Maewyn i Sucat. Jego ojciec był urzędnikiem rzymskim. W wieku szesnastu lat został porwany przez piratów i sprzedany Irlandczykom. Po sześciu latach pracy jako pasterz udało mu się uciec z niewoli i statkiem dotrzeć do Francji, gdzie kształcił się w dwóch najważniejszych wówczas szkołach misyjnych: w Etrnisi i Auxerre.
Misja
Po powrocie do ojczyzny nie miał zamiaru wracać do Irlandii, ale we śnie usłyszeć miał wezwanie do nawrócenia ziemi na której był niewolnikiem. W 432 został wyświęcony na biskupa przez samego papieża Celestyna. Rok później wsiadł na statek płynący do Irlandii. W ciągu czterdziestu lat działalności misyjnej z małych grup chrześcijańskich św. Patryk stworzył ośrodki duszpasterskie w postaci klasztorów – wspólnoty monastycznej. W 444 r. z pomocą świętego zbudowano w Armah pierwszą większą katedrę
Według podania święty Patryk miał wręczyć świętemu Kieranowi dzwon, którym tenże zwoływał mnichów i wiernych wyznawców do wspólnej modlitwy. Zwyczaj ten rozpowszechnili w całej Europie irlandzcy mnisi.
Za datę chrztu Irlandii uważa się 5 kwietnia 433 r., kiedy święty Patryk ochrzcił królewskiego brata. Był to pierwszy publiczny chrzest potwierdzony dekretem królewskim.
Św. Patrick spędził ostatnią część swojego życia w jednej z wspólnot religijnych. Zmarł 17 marca 493 i został pochowany w Downpatrick (hrabstwo Down). Kość jego szczęki jest zachowana w srebrnym relikwiarzu.
W swojej literackiej spuściźnie święty pozostawił nam krótką autobiografię, która uważana jest za najcenniejsze dzieło. Wzruszająca i przyziemna spowiedź o ciężkim życiu niewolnika i tęsknocie za ojczyzną w nawiązaniu do wierzeń przodków.
Kult świętego
Kult Świętego Patryka był bardzo powszechny w średniowiecznej Europie i nadal jest żywy w dzisiejszej Irlandii. Najbardziej znanymi miejscami, które cieszą się szczególną czcią i są często odwiedzane są: Croah Patrick – góra na której święty lubił spędzać Wielki Post. Lourh Derg – ustronie gdzie się modlił, oraz Grota Św. Partyka – gdzie miał oglądać męki dusz czyśćcowych.
W samej Irlandii istnieją dwa stowarzyszenia pod wezwaniem Św. Patryka: zakon założony w 1808 roku i zakon misyjny dla Afryki założony w 1932 roku.
Podczas swojej misji nauki, które przekazał z łatwością trafiały do umysłów i wyobraźni Celtów. Znał język, znał stosunki, wiedział przed kim i do jakich uczuć przemawiać i o co apelować. Cóż mogło być dla nich bardziej zrozumiałe niż dzieje syna Bożego, któremu gessa kazała ponieść śmierć na krzyżu. W rezultacie rzynosił autorytet Rzymu i wiedzę, by idee zrodzone w oliwnych gajach Judei, rzymskich katakumbach i pustelniach Tebaidy trafić mogły na zagubioną wśród oceanów wyspę i stworzyć tam chrześcijańską cywilizację dalekiego zachodu.
Biblografia:
Ks. Wincenty Zaleski Święci na każdy dzień
Stanisław Grzybowski Historia Irlandii
Bożena Mazur Poczet Świętych i Błogosławionych
